Gryf.
 W polu czerwonym gryf srebrny, wspięty w lewo. Dziób i pazury złote. W klejnocie nad hełmem w koronie pół takiego samego gryfa w lewo, bez łap, z tr±b±.
 Najstarsze znane pieczęcie z tym herbem pochodz± z pierwszej połowy XIII wieku.
Herb Gryf był najbardziej rozpowszechniony na ziemi krakowskiej, ruskiej, sandomierskiej oraz na Mazowszu i w Wielkopolsce. Aktem unii horodelskiej został przeniesiony na Litwę.
Gryfem pieczętowało się ponad 150 polskich rodzin szlacheckich - oto niektóre z nich: B±kowski, Bobowski, Branicki, Bykowski, Cedro, Chamiec, Charzewski, Chronowski, Chycki, Dębicki, Dobek, Domaradzki, Gładysz, Grodzicki, Gustkowski, Hronowski, Kański, Kijeński, Kołaczkowski, Konarski, Krukowski, Krzyszewski, Kwiatkowski, Latoszyński, Lechowicz, Le¶niowski, Łowczowski, Maleszowski, Michowski, Mielęcki, Nakwaski, Ossowski, Ostrowski, Otf(w)inowski, Papuski, Prochański, Radliński, Ronikier, Rożen, Sierakowski, Studzieński, Szczepanowski, Troje(a)cki, Turski, Ujejski, Wiktorowski, Wilkowski, Zakrzewski, Zaporski, Znamirowski.
 

RYSUNKI I OPISY AUTORSTWA RAFAŁA KĘDZIERSKIEGO WZIĘTE  Sˇ ZE STRONY:

 http://www.polonium.de